φαινοαποκλίνων

-ούσα, -ον, Ν

φρ. «φαινοαποκλίνον άτομο»

βιολ. άτομο που αποκλίνει φαινοτυπικά από το πρότυπο, τον κυρίαρχο φαινότυπο τού πληθυσμού, εξαιτίας τού ότι ο γονότυπός του περιλαμβάνει ειδικούς γονιδιακούς συνδυασμούς.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. αγγλ. phenodeviant < pheno- (< φαίνω) + deviant «αποκλίνων, -ουσα, -ον»].